Toplumcu gerçekçi şiir, genellikle 1930'larda Sovyetler Birliği'nde ortaya çıkan bir şiir akımıdır. Bu akımın temel amacı, toplumsal gerçekliği yansıtmak ve işçi sınıfının mücadelesini anlatmaktır. Türkiye'de de 1950'lerde başlayarak popüler hale gelmiştir.
Türkiye'de toplumcu gerçekçi şairler arasında Nazım Hikmet, Ercüment Behzat Lav, Sabahattin Kudret Aksal, Ümit Yaşar Oğuzcan, Orhan Veli Kanık, Melih Cevdet Anday, Cemal Süreya ve Turgut Uyar gibi isimler bulunur.
Nazım Hikmet, bu akımın en tanınmış temsilcilerindendir. Türkiye'de sık sık baskı gören ve hapis cezaları alan bu şair, toplumcu gerçekçi şiirin en önemli örneklerini vermiştir. Onun şiirlerinde işçilerin, köylülerin ve ezilenlerin hayatlarına yer verilirken, haksızlıklar, adaletsizlikler ve yoksulluklar eleştirilir.
Ercüment Behzat Lav ise özellikle halkın günlük yaşamından esinlenen şiirleri ile tanınır. Sabahattin Kudret Aksal ise hem toplumcu gerçekçi şiir hem de modernist şiir tarzlarını birleştiren şiirler yazmıştır.
Turgut Uyar da toplumcu gerçekçi şiir akımının etkisi altında kalmış ve özellikle insanların ve doğanın içindeki duygusal birliği yansıtan şiirler yazmıştır.
Bu şairler, toplumcu gerçekçi şiir akımının en önemli temsilcileri olarak kabul edilir ve Türk şiirinde önemli bir yere sahiptirler.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page